Distinguiría de Tierra de agua, desde una perspectiva formal, o sentido seguro que adoita sentir a execución do poema, o movemento interior dos versos e a herdanza simbolista que perdura nun bo número das pezas. Porén, máis alá do descubrimento das formas, interésame o tipo de conciencia poética que nace, por exemplo, do primeiro poema, ôUn silencioö. Ramón Guillem aborda a parte de si que non é súa, a mirada descoñecida que o espello non volve e o silencio abraiante dos versos. Porque o poema é froito dunha inquietude, da necesidade de esclarecer as sombras e de iluminar, se é posible, as bandas escuras da existencia.
